Τρίτη 23 Ιουλίου 2019

Από το ημερολόγιο ενός νεκρού υλοτόμου...

Γράφει ο Δημήτρης Σαλαμάνης

"...Αγαπητό μου ημερολόγιο

Σήμερα ξυπνήσαμε νωρίς με τους συντρόφους μου στην καλύβα.

Δέν κοιμηθήκαμε και πολύ καλά, γιατί όλο το βράδυ βροντούσε και η δυνατή βροχή που χτυπούσε τη νάϋλον οροφή της καλύβας, μας κράτησε ξάγρυπνους. Μάλιστα ένας κεραυνός, που έπεσε καμιά εικοσαριά μέτρα μακρυά, σχίζοντας πατόκορφα ένα πανύψηλο έλατο στη μέση, μας ανυσήχησε πολύ.

Έκανε πολύ κρύο, αλλά ευτυχώς η σομπούλα που έχουμε, δεν σταμάτησε να καίει και την βγάλαμε ζεστά.



Με την ανατολή του ήλιου, αφού η βροχή κόπασε, καθίσαμε έξω στα αυτοσχέδια ξύλινα καθίσματά μας από κορμούς οξιάς, και φτιάξαμε ζεστό καφεδάκι. Τριγύρω μας μια πυκνή ομίχλη είχε πλακώσει το βαθύ δάσος, και από μακριά ακούγαμε ένα ζευγάρι ζαρκάδια, να ερωτοτροπεί. Ένα μεγάλο αγριοπερίστερο, λίγα μέτρα μακριά μας, μας καλημέριζε κοιτώντας μας, πότε θα φύγουμε, για να φάει τα ψίχουλα, που πετάμε.

Σε λίγη ώρα βγήκαν αγουροξυπνημένοι και οι άλλοι συνάδερφοι υλοτόμοι, από τις γειτονικές καλύβες και συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί γύρω από τη φωτιά, που άναψε ο Πέτρος, για να αποφασίσουμε, το τί θα κάνουμε σήμερα.

Το έδαφος έχει ποτίσει πολύ και η δουλειά θα είναι πολύ επικίνδυνη, καθώς θα γλυστράνε όλα.

Πρέπει όμως να πάμε στη συστάδα μας, γιατί οι μέρες έχουν περάσει, πλησιάζει το πανηγύρι της Παναγίας και θα πρέπει να κατεβούμε στο χωριό, στις οικογένειές μας, που μας έχουν λείψει, μια βδομάδα τώρα.

Ορισμένοι ετοιμάζονται να φύγουν από σήμερα, μιας και ο καιρός δεν βοηθάει. Τους βλέπω να φορτώνουν τα μπαγκάζια τους και τους ζηλεύω, αλλά θα κάνω λίγη υπομονή ακόμη δυο μέρες.

Πρέπει να βγάλω λίγους "κουβάδες" καυσόξυλα ακόμη, να συμπληρώσω το φορτηγό της "παραλαβής" και να κανονίσω να τα κατεβάσω. Τα έξοδα είναι πολλά και πρέπει να τα τακτοποιήσω.

Σακίδιο, αλυσοπρίονο, καύσιμα και κατευθείαν στα μαρκαρισμένα δέντρα.

Παραδίπλα μου καμιά 50 μέτρα μακριά, υλοτομεί και ο σύντροφός μου, τον ακούω να βρίζει τσατισμένος την πανύψηλη οξιά, που "κρέμασε".

Μπορώ να διακρίνω από την κουφάλα του θεόρατου δέντρου να ξεπετάγονται τρομαγμένα, πλήθος από μικροσκοπικά ποντίκια του δάσους"πάλαβιτς" και να τρέχουν στα τυφλά πέρα-δώθε.

Πλησιάζω το δικό μου δέντρο με το νούμερο 237, σημαδεμένο με κόκκινο σπρέι στη βάση του.

Τριγύρω, μια σειρά από κατακόκκινες αφριοφράουλες, ώριμες και ζουμερές, με δελεάζουν και δεν τους χαλάω το χατήρι. Μαζεύω μια χούφτα και τις καταβροχθίζω στη στιγμή, μουγκρίζοντας από βουλιμία και ικανοποίηση.

Ανάβω το hugsvarna μου και ετοιμάζω την τομή ΣΕΚ για να το ρίξω, υπολογίζοντας το σημείο πτώσης.

Όλα έτοιμα και με την τελευταία γκαζιά, βλέπω το τεράστιο δέντρο να κινείται, έτοιμο να καταρρεύσει.

Αποτραβιέμαι λίγο παραπέρα, αλλά με ένα δυνατό φύσημα του ανέμου, ξαφνικά βλέπω τον θεόρατο ξύλινο γίγαντα, να κινείται προς το μέρος μου.

Τρέχω να προφυλλαχτώ.

Με την άκρη του ματιού μου, το βλέπω να με πλησιάζει.

Με φτάνει, με αγκαλιάζει, με τυλίγει. Γινόμαστε ένα.

Δεν θυμάμαι τη συνέχεια, μόνο κάτι σπαρακτικές φωνές των συντρόφων μου.

Τώρα που σου γράφω, βρίσκομαι σε ένα φωτεινό δωμάτιο, ήρεμος και όλα είναι τόσο ήσυχα.

Δεν αισθάνομαι πια, ούτε την δισκοκήλη που με ταλαιπωρούσε, ούτε τα πιασμένα μπράτσα μου, ούτε καν το τσίμπημα από τις μέλισσες που μου επιτέθηκαν πριν δυο μέρες, κατατρυπώντας με.

Νιώθω ωραία, ήσυχα και μετά από πολλά χρόνια υλοτόμος, αισθάνομαι επιτέλους ξεκούραστος...."

Αφιερωμένο στη μνήμη όλων αυτών, που "έφυγαν", δουλεύοντας με τιμιότητα και αξιοπρέπεια, κόντρα σε θεούς και ανθρώπους, για να διατηρήσουν την επιβίωση της οικογένειας και την παραμονή στα ευλογημένα, πατρογονικά εδάφη της Μακεδονίας μας.

Γράφει ο Δημήτρης Σαλαμάνης
Προμαχιώτικα Νέα

13 σχόλια:

  1. γλαφυρό-συγκινητικό-συγκλονιστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. υπάρχουν άλλα τέτοια κειμενα αλλά δεν υπάρχει φορέας να διοχετευτουν πιο πέρα.Αραγε ,πάντα θα το λέω, που βρίσκουν το θράσσος και κενοί άνθρωποι θέλουν πόστα κι εξουσία?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΜΠΡΑΒΟ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.. ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ
    ..ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.. ΔΕΝ ΤΟΝ ΗΞΕΡΑ
    ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ.. ''ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΗΣ
    ΣΕ ΤΟΥΤΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ...
    ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απλώς αληθινο. Respect σε όλους τους υλοτομους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δακρυσα είμαι μητέρα τριων ανηλίκων παιδιών κ ο άντρας μου υλοτόμος αύριο φεύγει στο βουνό ο θεός να τον φυλάει αυτον κ ολους τους υλοτομους συλλυπητήρια στην οικογένεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Afti einai i poio diskoli kai epikndini doylia oxi san kayi mangkes pou kaθontai se ena grafio kai klegonte gia ta peninta eyro poy tous koboyn as erθoyn ekei na doyn ti kanoyme kai mas koboyn sinexia to merokamato kai den milame emeis doy doyleboy me kindino tis zwhs mas oxi me ton kindino min piasti stin katekla olh mera

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Pedia eimai kai ege ilotomo kai eida tis proales na erxetai to dentdo kata panomoy kai to pws eniosa den jero to mono poy 8imame einai na trexo stin anifora kai na skontafto kai epesa kai lew paleii alla apo to anxos den eida oti eixai kremasti

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Οι υλοτομία έχει στολή.ποσοι άραγε φοράν κράνος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:

Κάτωθι των περισσοτέρων κειμένων του διαδικτυακού τόπου παρέχεται η δυνατότητα υποβολής σχολίων από τους χρήστες/ επισκέπτες. Η δυνατότητα αυτή είναι καταρχήν ελεύθερη. Ωστόσο, η συντακτική ομάδα δύναται να προβεί άμεσα και χωρίς καμία προηγούμενη ειδοποίηση ή αιτιολόγηση, στη διαγραφή οιουδήποτε σχολίου κρίνει ότι είναι εκτός του δεοντολογικού πλαισίου, των στόχων και των υπηρεσιών του διαδικτυακού τόπου, ειδικά δε εάν αυτό είναι υβριστικό, ειρωνικό, έχει στόχο να προσβάλλει τρίτο πρόσωπο ή την ιστοσελίδα.

Σε καμία περίπτωση ο διαχειριστής του διαδικτυακού τόπου δεν υιοθετεί, ενστερνίζεται, αποδέχεται ή εγγυάται την αλήθεια των προσωπικών σκέψεων, αντιλήψεων και πληροφοριών, οι οποίες εκφράζονται από τους επισκέπτες/χρήστες της ιστοσελίδας.

Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης.

Η συντακτική ομάδα του Aridaia News